Autorka

“Jestem czarnym motylem z przegniłymi skrzydłami,
Pięknym nielotem.
Nie ma nikogo kto nauczy mnie latać.”

W sieci można mnie znaleźć najczęściej jako Laurie. Moje prawdziwe imię, wygląd czy nawet wiek nie mają znaczenia. Ktoś mi kiedyś powiedział, że stwierdzenie, iż jestem starsza od większości czytelników, jest bardzo nieuprzejme, ale ja tak nie myślę. Jest to po prostu oczywisty fakt. Jeśli kogoś tym uraziłam, przepraszam. Nie miałam takiego zamiaru. Od zawsze moją wielką pasją było pisanie. Wciąż się uczę, co chyba widać, porównując moje pierwsze opowiadania z tymi bieżącymi.

Co robię?
Chcielibyście wiedzieć? Piszę, od czasu do czasu studiuję dziennikarstwo, zapisując pomiędzy wykładami nowe pomysły.

Co lubię?
Muzykę, szczególnie rockową. Ubóstwiam szczególnie The Rasmus i Nevadę Tan (Panik). Ostatnio, co prawda, przerzuciłam się na japońskie dźwięki, ale gitara w sercu gra. Poza tym lubię czytać książki (to nie znaczy, że jestem nienormalna), spędzać czas na patrzeniu w dal, anime i mangę, szczególnie D. Gray-Mana, Katekyo Hitman Reborn, Nurarihyon no Mago i Psycho Pass, Finlandię (kraj, żeby nie było), Japonię i skoki narciarskie.

Czego nie lubię?
Brzydzę się oszustwem, zabawą uczuciami innych, podejściem do życia „wszystko mi się należy”. Osoby fałszywe, nielojalne i chamskie nie mają u mnie szans. Brak umiaru i życie od imprezy do imprezy również. Nienawidzę wręcz porównywania Nevady do Tokio Hotel. Jeśli ktoś chce ze mną na ten temat rozmawiać, niech się lepiej dobrze przygotuje.

Moje marzenia
Wśród wielu marzeń jest wydanie powieści. O podróżowaniu nie warto tu nawet wspominać. Jednak jest coś, co może zdarzyć się w teraźniejszości. Marzę o tym, abyście nie dali sobie spokoju z moimi pomysłami i nie pozwolili mi tego beznadziejnie skończyć.